شب تو خودش مى‏پيچه وُ، به كنجِ تاريكى مى‏ره

تن به حقارت نمى‏ده، مرگُ در آغوش مى‏گيره

وسوسه طغيان مى‏كنه، زخم مى‏زنه بوسه لبُ

هر بوسه خنجرى مى‏شه، مى‏دره آغوشِ شبُ