همان غريبه اي هستم که از جاده ي مه آلودي تنهاي تنها با کوله
باري از غم هاي زيبا نام تو را در زير لب زمزمه ميکنم. مه کم شده
است زمين گرم است وحسي براي وداع نيست اما تو با من وداع
ميکني و با او مي روي... اينجاست که غمي ديگر به کوله بار غم
هاي زيبا اضافه مي شود دوباره زمين سرد مي شود وهمه جا مه
آلود است و من باز همان غريبه ام
وبلاگ نازي داري نظرت با تبادل لينک چيه؟
يه سر به من بزني خوشحال ميشم