نيازمند چيزي بودم تا باورش كنم .نگاهت بر من افتاد و باور كردم ...خواهان كسي بودم تا باورش كنم ....خود و روياهايت را با من تقسيم كردي و باورت كردم ...اما آنچه كه به راستي نيازمندش بودم باور كردن خود بود . مرا به دنياي درونت بردي و با اكسير عشق ياريم كردي ...و به بركت توست كه زنده ام لمس مي كنم و باور دارم . كسي .چيزي . يا خود را ..آري تنها به خاطر وجود توست